устаник
устаник
устаник (српски, lat. ustanik)
Падеж | Једнина | Множина |
---|---|---|
Номинатив | устаник | устаници |
Генитив | устаника | устаника |
Датив | устанику | устаницима |
Акузатив | устаника | устанике |
Вокатив | устаниче | устаници |
Инструментал | устаником | устаницима |
Локатив | устанику | устаницима |
Именица
устаник, м
Слогови: у-ста-ник, мн. у-ста-ни-ци
Значења:
- [1.] Онај који диже буну против политичке власти [1] у или на својој земљи мештанин, који живи на том подручју или припадник народа, коме припада земља. У ову категорију не спадају дошљаци, окупатор и њихов пород.
Порекло:
- [1.1.] из праславенског:
Примери:
- [1.1.]
Асоцијације:
- [1.1.] устанак
Изведене речи:
- [1.1.] [[]]
Референце
- ↑ 1,0 1,1 Ћосић, Павле; et al. (гл. асистент и стручни консултант Бојана Ђорђевић) (2008). Речник синонима. Београд: Kornet. ISBN 978-86-86673-09-1. (COBISS)
Сродни чланци са Википедије:
- [1] устаник