вито

вито (српски, lat. vito) уреди

Именица уреди

вито, с

Категорије: ткач.


Облици:

  1. ви́то, вѝто Мартинци [1] [2]
  2. ви̏то [2]
  3. ви̏то [2]

Значења:

  1. Исто. [2]
  2. Врста љуљашке на колском точку, на којој се деца и млади љуљају за време ускршњег поста. [2]

Примери:

  1. И̏ма ви́то на буна́ру. Чортановци [2]# Справе за сав рад око прераде вуне (а то су остале и данас) јесу: гребено […], вито. [3] [2]# Има ви̏то, мото̀вило, то̑ се мо̀та ка̏нура. Башаид [2]
  2. Како је ра́збој, е̏то та̀ко на ра́збој, то̑ о̀пет та̀ко ѝма две̑ стра̀нице, и о̏ндак то̑ се пр̑во на ви̏то ). [4] [5] Арадац Змајево Ченеј Ковиљ Кумане Итебеј Шурјан Конак Томашевац Иланџа Вршац Јасеново [2]# Сну̏је се на ве̏лико ви̏то, па се о̏коло мо́та, па о̏ндак на вра̀тило се на̀вӣја. Томашевац [2]
  3. Пр̑во се сну̏је то̏ на ве̏лико ви̏то, знаш. Велики Гај [2]# О̏нда је би́ло те̏ неде̏ље сва̏шта — ви̏то. Јасеново [2]


Референце уреди

  1. Гордана Вуковић, Терминологија куће и покућства у Војводини. Нови Сад (Филозофски факултет), 1988, 508 стр.
  2. 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 Речник српских говора Војводине, измењено и допуњено издање у 4 тома, приредили мр Дејан Милорадов, Катарина Сунајко, мр Ивана Ћелић и др Драгољуб Петровић, Матица српска, Нови Сад.
  3. Рајко Р. Николић, Шајкашка народна ношња. Српске народне ношње у Војводини. Нови Сад (Матица српска), 1953, 57—75, стр. 3.
  4. Павле Ивић—Жарко Бошњаковић—Гордана Драгин, Банатски говори шумадијско-војвођанског дијалекта. Прва књига: Увод и фонетизам. — СДЗб, ХV, 1994, 419 стр, стр. 272.
  5. Павле Ивић—Жарко Бошњаковић—Гордана Драгин, Банатски говори шумадијско-војвођанског дијалекта. Друга књига: Морфологија, синтакса, закључци, текстови. — СДЗб, ХVIII, 1997, 586 стр, стр. 45, 531.

Напомене уреди