Ха̀рпӯн је ко о̏стве, то̑ се ба̑ца. Го̏ре је ко у̏дица, та̀ко шпи̏цаст, а са̏д и̏ма и пу̏шка из ко̀је се га̑ђа ти̑м харпу́ном, то̑ пробо̀де ри̏бу. [2]Ковиљ[1]
↑ 1,01,11,2Речник српских говора Војводине, измењено и допуњено издање у 4 тома, приредили мр Дејан Милорадов, Катарина Сунајко, мр Ивана Ћелић и др Драгољуб Петровић, Матица српска, Нови Сад.