لَعِبَ

Корен: ل ع ب*

Вучјак се игра са лоптицом.

Изговор:

DIN: laʿiba  

Аудио:

(датотека)

Значења:

1. играти
2. (по)играти се
3. нашалити се
4. забављати се
5. ставити у покрет (игру)

Примери:

لَعِبَ الرَّجُلُ مَعَ الكَلْبِ

Човек се играо са псом.

Синоними:

• رَقِصَ - играти, плесати

Значење	Имперфекат	Перфекат	Глаголска врста
играти се	يَلْعَبُ	لَعِبَ	1.
поиграти се	يُلَعِّبُ	لَعَّبَ	2.
играти се	يُلَاعِبُ	لَاعَبَ	3.
шалити се	يُلْعِبُ	أَلْعَبَ	4.
забављати се	يَتَلَعَّبُ	تَلَعَّبَ	5.
међусобно се играти	يَتَلَاعَبُ	تَلَاعَبَ	6.
/	/	/	7.
/	/	/	8.
/	/	/	9.
процвасти	يَسْتَلْعِبُ	إِسْتَلْعَبَ	10.

Супротне речи:

• جَلِسَ - седети

Изреке и пословице:

رَبُّنا لا يَلْعَبُ النَّرْدَ

Бог не баца коцке. Алберт Ајнштајн

Асоцијације:

• طِفْلٌ - дете

Изведене речи:

• لَاعِبٌ - играч
• مَلْعَبٌ - стадион, игралиште
• لُعْبَةٌ - игра
• أُلْعُوبَةٌ - играчка, играрија, беспослица
• تَلْعَابَ - ко се стално игра (шали)
• لَعَّابٌ - добар играч
• لَعْبُ البْرِدْج - игра Бриџ
• لَعِبٌ - разигран, весео
• أَلْعَابَ رِيياضِيَّةٌ - гимнастика, фискултура
• أَلْعَابُ النَّارِ - ватромет
• أَلْعَابُ القُوَةِ - атлетика
• أَلْعَابُ الكُلَّةِ - бацање кугле
• مَلْعُوبٌ - мајсторија, трик
• مَلْعَبِيٌّ - позоришни
• مُلْعَبَةٌ - мајица за игру
• لُعَبِيَّةٌ - лутка
• لَعُّوبَةٌ - игра, забава, шала

Сродни чланци са Википедије:

لَعِبَ

Преводи

Енглески: [1] Play ☞en Италијански: [1] Ascolta ☞it Немачки: [1] Wiedergabe ☞de Шпански: [1] Juego ☞es Француски: [1] jouer ☞fr Фински: [1] pelata ☞fi Грчки: [1] παιχνίδι ☞el

Руски: [1] играть ☞ru Португалски: [1] jogar ☞pt Македонски: [1] игра ☞mk Српски: [1] играти се ☞sr Мађарски: [1] játék ☞hu Бугарски: [1] играя ☞bg Кинески: [1] 玩 ☞zh

Конјугација глагола لَعِبَ (laʿiba) — Прва глаголска врста

глаголска именица المصدر
партицип активни اسم الفاعل						لَاعِبٌ (lāʿibun) (lāʿibun)
партицип пасивни اسم المفعول						مَلْعُوبٌ (malʿūbun) (malʿūbun)
актив الفعل المعلوم
		једнина المفرد				двојина المثنى			множина الجمع
		1. лице المتكلم	2. лице المخاطب	3. лице الغائب		2. лице المخاطب	3. лице الغائب		1. лице المتكلم	2. лице المخاطب	3. лице الغائب
индикатив перфекта الماضي	m	لَعِبْتُ (laʿibtu) (laʿibtu)	لَعِبْتَ (laʿibta) (laʿibta)	لَعِبَ (laʿiba)		لَعِبْتُمَا (laʿibtumā) (laʿibtumā)	لَعِبَا (laʿibā) (laʿibā)		لَعِبْنَا (laʿibnā) (laʿibnā)	لَعِبْتُمْ (laʿibtum) (laʿibtum)	لَعِبُوا (laʿibū) (laʿibū)
	f		لَعِبْتِ (laʿibti) (laʿibti)	لَعِبَتْ (laʿibat) (laʿibat)			لَعِبَتَا (laʿibatā) (laʿibatā)			لَعِبْتُنَّ (laʿibtunna) (laʿibtunna)	لَعِبْنَ (laʿibna) (laʿibna)
индикатив имперфекта المضارع	m	أَلْعَبُ (ʾalʿabu) (ʾalʿabu)	تَلْعَبُ (talʿabu) (talʿabu)	يَلْعَبُ (yalʿabu) (yalʿabu)		تَلْعَبَانِ (talʿabāni) (talʿabāni)	يَلْعَبَانِ (yalʿabāni) (yalʿabāni)		نَلْعَبُ (nalʿabu) (nalʿabu)	تَلْعَبُونَ (talʿabūna) (talʿabūna)	يَلْعَبُونَ (yalʿabūna) (yalʿabūna)
	f		تَلْعَبِينَ (talʿabīna) (talʿabīna)	تَلْعَبُ (talʿabu) (talʿabu)			تَلْعَبَانِ (talʿabāni) (talʿabāni)			تَلْعَبْنَ (talʿabna) (talʿabna)	يَلْعَبْنَ (yalʿabna) (yalʿabna)
конјунктив المضارع المنصوب	m	أَلْعَبَ (ʾalʿaba) (ʾalʿaba)	تَلْعَبَ (talʿaba) (talʿaba)	يَلْعَبَ (yalʿaba) (yalʿaba)		تَلْعَبَا (talʿabā) (talʿabā)	يَلْعَبَا (yalʿabā) (yalʿabā)		نَلْعَبَ (nalʿaba) (nalʿaba)	تَلْعَبُوا (talʿabū) (talʿabū)	يَلْعَبُوا (yalʿabū) (yalʿabū)
	f		تَلْعَبِي (talʿabī) (talʿabī)	تَلْعَبَ (talʿaba) (talʿaba)			تَلْعَبَا (talʿabā) (talʿabā)			تَلْعَبْنَ (talʿabna) (talʿabna)	يَلْعَبْنَ (yalʿabna) (yalʿabna)
јусив المضارع المجزوم	m	أَلْعَبْ (ʾalʿab) (ʾalʿab)	تَلْعَبْ (talʿab) (talʿab)	يَلْعَبْ (yalʿab) (yalʿab)		تَلْعَبَا (talʿabā) (talʿabā)	يَلْعَبَا (yalʿabā) (yalʿabā)		نَلْعَبْ (nalʿab) (nalʿab)	تَلْعَبُوا (talʿabū) (talʿabū)	يَلْعَبُوا (yalʿabū) (yalʿabū)
	f		تَلْعَبِي (talʿabī) (talʿabī)	تَلْعَبْ (talʿab) (talʿab)			تَلْعَبَا (talʿabā) (talʿabā)			تَلْعَبْنَ (talʿabna) (talʿabna)	يَلْعَبْنَ (yalʿabna) (yalʿabna)
императив الأمر	m		اِلْعَبْ (ilʿab) (ilʿab)			اِلْعَبَا (ilʿabā) (ilʿabā)				اِلْعَبُوا (ilʿabū) (ilʿabū)
	f		اِلْعَبِي (ilʿabī) (ilʿabī)							اِلْعَبْنَ (ilʿabna) (ilʿabna)
пасив الفعل المجهول
		једнина المفرد				двојина المثنى			множина الجمع
		1. лице المتكلم	2. лице المخاطب	3. лице الغائب		2. лице المخاطب	3. лице الغائب		1. лице المتكلم	2. лице المخاطب	3. лице الغائب
индикатив перфекта الماضي	m	لُعِبْتُ (luʿibtu) (luʿibtu)	لُعِبْتَ (luʿibta) (luʿibta)	لُعِبَ (luʿiba)		لُعِبْتُمَا (luʿibtumā) (luʿibtumā)	لُعِبَا (luʿibā) (luʿibā)		لُعِبْنَا (luʿibnā) (luʿibnā)	لُعِبْتُمْ (luʿibtum) (luʿibtum)	لُعِبُوا (luʿibū) (luʿibū)
	f		لُعِبْتِ (luʿibti) (luʿibti)	لُعِبَتْ (luʿibat) (luʿibat)			لُعِبَتَا (luʿibatā) (luʿibatā)			لُعِبْتُنَّ (luʿibtunna) (luʿibtunna)	لُعِبْنَ (luʿibna) (luʿibna)
индикатив имперфекта المضارع	m	أُلْعَبُ (ʾulʿabu) (ʾulʿabu)	تُلْعَبُ (tulʿabu) (tulʿabu)	يُلْعَبُ (yulʿabu) (yulʿabu)		تُلْعَبَانِ (tulʿabāni) (tulʿabāni)	يُلْعَبَانِ (yulʿabāni) (yulʿabāni)		نُلْعَبُ (nulʿabu) (nulʿabu)	تُلْعَبُونَ (tulʿabūna) (tulʿabūna)	يُلْعَبُونَ (yulʿabūna) (yulʿabūna)
	f		تُلْعَبِينَ (tulʿabīna) (tulʿabīna)	تُلْعَبُ (tulʿabu) (tulʿabu)			تُلْعَبَانِ (tulʿabāni) (tulʿabāni)			تُلْعَبْنَ (tulʿabna) (tulʿabna)	يُلْعَبْنَ (yulʿabna) (yulʿabna)
конјунктив المضارع المنصوب	m	أُلْعَبَ (ʾulʿaba) (ʾulʿaba)	تُلْعَبَ (tulʿaba) (tulʿaba)	يُلْعَبَ (yulʿaba) (yulʿaba)		تُلْعَبَا (tulʿabā) (tulʿabā)	يُلْعَبَا (yulʿabā) (yulʿabā)		نُلْعَبَ (nulʿaba) (nulʿaba)	تُلْعَبُوا (tulʿabū) (tulʿabū)	يُلْعَبُوا (yulʿabū) (yulʿabū)
	f		تُلْعَبِي (tulʿabī) (tulʿabī)	تُلْعَبَ (tulʿaba) (tulʿaba)			تُلْعَبَا (tulʿabā) (tulʿabā)			تُلْعَبْنَ (tulʿabna) (tulʿabna)	يُلْعَبْنَ (yulʿabna) (yulʿabna)
јусив المضارع المجزوم	m	أُلْعَبْ (ʾulʿab) (ʾulʿab)	تُلْعَبْ (tulʿab) (tulʿab)	يُلْعَبْ (yulʿab) (yulʿab)		تُلْعَبَا (tulʿabā) (tulʿabā)	يُلْعَبَا (yulʿabā) (yulʿabā)		نُلْعَبْ (nulʿab) (nulʿab)	تُلْعَبُوا (tulʿabū) (tulʿabū)	يُلْعَبُوا (yulʿabū) (yulʿabū)
	f		تُلْعَبِي (tulʿabī) (tulʿabī)	تُلْعَبْ (tulʿab) (tulʿab)			تُلْعَبَا (tulʿabā) (tulʿabā)			تُلْعَبْنَ (tulʿabna) (tulʿabna)	يُلْعَبْنَ (yulʿabna) (yulʿabna)