حَسُنَ
Izgovor:
Značenja:
- biti lep
- biti dobar
- biti pristojan
Primeri:
- .حَسُنَ الوَلَدُ فِي طُفُولَتِهِ
- Dečak je bio dobar u svom detinjstvu.
- .لَا يُحْسِنُ إِلْقَاءِ الحُبِّ
- On ne zna privući ljubav.
Značenje | Imperfekat | Perfekat | Glagolska vrsta |
---|---|---|---|
biti lep | يَحْسُنُ | حَسُنَ | 1. |
ulepšati | يُحَسِّنُ | حَسَّنَ | 2. |
nadmetati se u lepoti | يُحَاسِنُ | حَاسَنَ | 3. |
lepo raditi (postupati) | يُحْسِنُ | أَحْسَنَ | 4. |
prolepšati se | يَتَحَسَّنُ | تَحَسَّنَ | 5. |
/ | / | / | 6. |
/ | / | / | 7. |
/ | / | / | 8. |
/ | / | / | 9. |
smatrati lepim | يَسْتَحْسِنُ | إِسْتَحْسَنَ | 10. |
Suprotne reči:
Izreke i poslovice:
- .لَا يُجَدُ شَيْءٌ حَسَنٌ أَو سَيِئٌ بَلْ التَفْكِير عَنْهُ يُشَكِلُهُ
- Ne postoji nešto što je dobro ili loše, preterano razmišljanje ga čini takvim.
Asocijacije:
- طِفْلٌ - Dete
Izvedene reči:
- أَحْسَنَ إِسْتِقْبَالَهُ - lepo primiti (dočekati)
- أَحْسَنَ الظَّنَّ بِ - imati lepo mišljenje o..
- أَحْسَنَ مَشْوَرَتَهُ - dati dobar savet, lepo posavetovati
- أَحْسَنَ مُعَامَلَتَهُ - lepo postupati prema..
- أَحْسَنَ وِفَادَتَهُ - ljubazno se ophoditi prema..
- أَحْسَنْتَ - Lepo si uradio! Bravo!
- !مَا أَحْسَنَهُ - Kako je lep (dobar) !
- إِحْسَانٌ - dobročinstvo, milosrđe, milostinja, dar, poklon
- إِسْتِحْسَانٌ - odobravanje, pristanak, pohvala
- تَحْسِينٌ - ulepšavanje, poboljšavanje, popravljanje
- حَاسِنٌ - lep
- حُسَّانٌ - vrlo lep
- حَسَنٌ - lep, dobar, ljubak, krasan
- حُسَنٌ - lepota, izvrsnost, dobrota
- حَسْنَاءُ - lepotica
- حَسَنَةٌ - dobro delo, dobročinstvo, milostinja
- حُسْنِيَّاتٌ - lepa svojstva
- مُحَسَانَةٌ - ljubaznost, lep postupak
- مُحَسَانٌ - jako dobrotvoran
- مُحَسَّنٌ - lepo /lice/
- مُحَسِّنٌ - ulepšivač, ukrašivač, popravljač
- مُحْسِنٌ - dobrotvor
- مُحَسَّناتٌ - sredstva za ulepšavanje
- مَحْسَنَةٌ - lepo, dobro, prednost, ono što ulepšava
Srodni članci sa Vikipedije:
Prevodi
uredi
|
|
Konjugacija glagola حَسُنَ (ḥasuna) — Prva glagolska vrsta
glagolska imenica المصدر |
||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
particip aktivni اسم الفاعل |
حَاسِنٌ (ḥāsinun) (ḥāsinun) | |||||||||||
particip pasivni اسم المفعول |
مَحْسُونٌ (maḥsūnun) (maḥsūnun) | |||||||||||
aktiv الفعل المعلوم | ||||||||||||
jednina المفرد |
dvojina المثنى |
množina الجمع | ||||||||||
1. lice المتكلم |
2. lice المخاطب |
3. lice الغائب |
2. lice المخاطب |
3. lice الغائب |
1. lice المتكلم |
2. lice المخاطب |
3. lice الغائب | |||||
indikativ perfekta الماضي |
m | حَسُنْتُ (ḥasuntu) (ḥasuntu) |
حَسُنْتَ (ḥasunta) (ḥasunta) |
حَسُنَ (ḥasuna) |
حَسُنْتُمَا (ḥasuntumā) (ḥasuntumā) |
حَسُنَا (ḥasunā) (ḥasunā) |
حَسُنْنَا (ḥasunnā) (ḥasunnā) |
حَسُنْتُمْ (ḥasuntum) (ḥasuntum) |
حَسُنُوا (ḥasunū) (ḥasunū) | |||
f | حَسُنْتِ (ḥasunti) (ḥasunti) |
حَسُنَتْ (ḥasunat) (ḥasunat) |
حَسُنَتَا (ḥasunatā) (ḥasunatā) |
حَسُنْتُنَّ (ḥasuntunna) (ḥasuntunna) |
حَسُنْنَ (ḥasunna) (ḥasunna) | |||||||
indikativ imperfekta المضارع |
m | أَحْسُنُ (ʾaḥsunu) (ʾaḥsunu) |
تَحْسُنُ (taḥsunu) (taḥsunu) |
يَحْسُنُ (yaḥsunu) (yaḥsunu) |
تَحْسُنَانِ (taḥsunāni) (taḥsunāni) |
يَحْسُنَانِ (yaḥsunāni) (yaḥsunāni) |
نَحْسُنُ (naḥsunu) (naḥsunu) |
تَحْسُنُونَ (taḥsunūna) (taḥsunūna) |
يَحْسُنُونَ (yaḥsunūna) (yaḥsunūna) | |||
f | تَحْسُنِينَ (taḥsunīna) (taḥsunīna) |
تَحْسُنُ (taḥsunu) (taḥsunu) |
تَحْسُنَانِ (taḥsunāni) (taḥsunāni) |
تَحْسُنْنَ (taḥsunna) (taḥsunna) |
يَحْسُنْنَ (yaḥsunna) (yaḥsunna) | |||||||
konjunktiv المضارع المنصوب |
m | أَحْسُنَ (ʾaḥsuna) (ʾaḥsuna) |
تَحْسُنَ (taḥsuna) (taḥsuna) |
يَحْسُنَ (yaḥsuna) (yaḥsuna) |
تَحْسُنَا (taḥsunā) (taḥsunā) |
يَحْسُنَا (yaḥsunā) (yaḥsunā) |
نَحْسُنَ (naḥsuna) (naḥsuna) |
تَحْسُنُوا (taḥsunū) (taḥsunū) |
يَحْسُنُوا (yaḥsunū) (yaḥsunū) | |||
f | تَحْسُنِي (taḥsunī) (taḥsunī) |
تَحْسُنَ (taḥsuna) (taḥsuna) |
تَحْسُنَا (taḥsunā) (taḥsunā) |
تَحْسُنْنَ (taḥsunna) (taḥsunna) |
يَحْسُنْنَ (yaḥsunna) (yaḥsunna) | |||||||
jusiv المضارع المجزوم |
m | أَحْسُنْ (ʾaḥsun) (ʾaḥsun) |
تَحْسُنْ (taḥsun) (taḥsun) |
يَحْسُنْ (yaḥsun) (yaḥsun) |
تَحْسُنَا (taḥsunā) (taḥsunā) |
يَحْسُنَا (yaḥsunā) (yaḥsunā) |
نَحْسُنْ (naḥsun) (naḥsun) |
تَحْسُنُوا (taḥsunū) (taḥsunū) |
يَحْسُنُوا (yaḥsunū) (yaḥsunū) | |||
f | تَحْسُنِي (taḥsunī) (taḥsunī) |
تَحْسُنْ (taḥsun) (taḥsun) |
تَحْسُنَا (taḥsunā) (taḥsunā) |
تَحْسُنْنَ (taḥsunna) (taḥsunna) |
يَحْسُنْنَ (yaḥsunna) (yaḥsunna) | |||||||
imperativ الأمر |
m | اُحْسُنْ (uḥsun) (uḥsun) |
اُحْسُنَا (uḥsunā) (uḥsunā) |
اُحْسُنُوا (uḥsunū) (uḥsunū) |
||||||||
f | اُحْسُنِي (uḥsunī) (uḥsunī) |
اُحْسُنْنَ (uḥsunna) (uḥsunna) | ||||||||||
pasiv الفعل المجهول | ||||||||||||
jednina المفرد |
dvojina المثنى |
množina الجمع | ||||||||||
1. lice المتكلم |
2. lice المخاطب |
3. lice الغائب |
2. lice المخاطب |
3. lice الغائب |
1. lice المتكلم |
2. lice المخاطب |
3. lice الغائب | |||||
indikativ perfekta الماضي |
m | حُسِنْتُ (ḥusintu) (ḥusintu) |
حُسِنْتَ (ḥusinta) (ḥusinta) |
حُسِنَ (ḥusina) |
حُسِنْتُمَا (ḥusintumā) (ḥusintumā) |
حُسِنَا (ḥusinā) (ḥusinā) |
حُسِنْنَا (ḥusinnā) (ḥusinnā) |
حُسِنْتُمْ (ḥusintum) (ḥusintum) |
حُسِنُوا (ḥusinū) (ḥusinū) | |||
f | حُسِنْتِ (ḥusinti) (ḥusinti) |
حُسِنَتْ (ḥusinat) (ḥusinat) |
حُسِنَتَا (ḥusinatā) (ḥusinatā) |
حُسِنْتُنَّ (ḥusintunna) (ḥusintunna) |
حُسِنْنَ (ḥusinna) (ḥusinna) | |||||||
indikativ imperfekta المضارع |
m | أُحْسَنُ (ʾuḥsanu) (ʾuḥsanu) |
تُحْسَنُ (tuḥsanu) (tuḥsanu) |
يُحْسَنُ (yuḥsanu) (yuḥsanu) |
تُحْسَنَانِ (tuḥsanāni) (tuḥsanāni) |
يُحْسَنَانِ (yuḥsanāni) (yuḥsanāni) |
نُحْسَنُ (nuḥsanu) (nuḥsanu) |
تُحْسَنُونَ (tuḥsanūna) (tuḥsanūna) |
يُحْسَنُونَ (yuḥsanūna) (yuḥsanūna) | |||
f | تُحْسَنِينَ (tuḥsanīna) (tuḥsanīna) |
تُحْسَنُ (tuḥsanu) (tuḥsanu) |
تُحْسَنَانِ (tuḥsanāni) (tuḥsanāni) |
تُحْسَنْنَ (tuḥsanna) (tuḥsanna) |
يُحْسَنْنَ (yuḥsanna) (yuḥsanna) | |||||||
konjunktiv المضارع المنصوب |
m | أُحْسَنَ (ʾuḥsana) (ʾuḥsana) |
تُحْسَنَ (tuḥsana) (tuḥsana) |
يُحْسَنَ (yuḥsana) (yuḥsana) |
تُحْسَنَا (tuḥsanā) (tuḥsanā) |
يُحْسَنَا (yuḥsanā) (yuḥsanā) |
نُحْسَنَ (nuḥsana) (nuḥsana) |
تُحْسَنُوا (tuḥsanū) (tuḥsanū) |
يُحْسَنُوا (yuḥsanū) (yuḥsanū) | |||
f | تُحْسَنِي (tuḥsanī) (tuḥsanī) |
تُحْسَنَ (tuḥsana) (tuḥsana) |
تُحْسَنَا (tuḥsanā) (tuḥsanā) |
تُحْسَنْنَ (tuḥsanna) (tuḥsanna) |
يُحْسَنْنَ (yuḥsanna) (yuḥsanna) | |||||||
jusiv المضارع المجزوم |
m | أُحْسَنْ (ʾuḥsan) (ʾuḥsan) |
تُحْسَنْ (tuḥsan) (tuḥsan) |
يُحْسَنْ (yuḥsan) (yuḥsan) |
تُحْسَنَا (tuḥsanā) (tuḥsanā) |
يُحْسَنَا (yuḥsanā) (yuḥsanā) |
نُحْسَنْ (nuḥsan) (nuḥsan) |
تُحْسَنُوا (tuḥsanū) (tuḥsanū) |
يُحْسَنُوا (yuḥsanū) (yuḥsanū) | |||
f | تُحْسَنِي (tuḥsanī) (tuḥsanī) |
تُحْسَنْ (tuḥsan) (tuḥsan) |
تُحْسَنَا (tuḥsanā) (tuḥsanā) |
تُحْسَنْنَ (tuḥsanna) (tuḥsanna) |
يُحْسَنْنَ (yuḥsanna) (yuḥsanna) |