ذَبَحَ

Koren: ذ ب ح

Giljotina.

Izgovor:

DIN: ḏabaḥa  

Audio:

noicon

(datoteka)

Značenja:

1. zaklati
2. zadaviti
3. ubiti
4. žrtvovati
5. prineti kao žrtvu
6. razrezati
7. raseći

Primeri:

.ذَبَحْنا الذَّجاجَةَ للعَشاءِ

Zaklali smo kokošku za večeru

Sinonimi:

• نَحَرَ - zaklati

Izreke i poslovice:

.الكَثِيرُ مِنْ الغُرُورِ يَذْبَحُ مَوْهِبَتُكَ

Veliki ego ubija talenat.

Asocijacije:

• جَلّادٌ - dželat
• سيَّافٌ - dželat
• بَلْطَةٌ - sekira
• دَمٌّ - krv

Značenje	Imperfekat	Perfekat	Glagolska vrsta
zaklati, zadaviti	يَذْبَحُ	ذَبَحَ	1.
izvršiti pokolj	يُذَبِّحُ	ذَبَّحَ	2.
/	/	/	3.
/	/	/	4.
/	/	/	5.
međusobno se poubijati	يَتَذَابَحُ	تَذَابَحَ	6.
biti zaklan	يَنْذَبِحُ	إِنْذَبَحَ	7.
odabrati žrtvenu životinju	يَذَّبِحُ	إِذَّبَحَ	8.
/	/	/	9.
/	/	/	10.

Izvedene reči:

• ذابِحَةٌ - životinja koja se može klati /za žrtvu/
• ذَبّاحٌ - onaj koji kolje, ubija, koljač, mesar
• ذَبْحٌ - klanje, žrtvovanje, prinošenje žrtve
• ذِبْحٌ - zaklana životinja, žrtva
• ذَبيحٌ - zaklan, udavljen, ubijen, određen za žrtvu /klanje/
• ذَبيحِةٌ - žrtvena životinja, žrtva, kurban
• مَذْبَحٌ - klaonica
• مِذْبَحٌ - nož /mesarski, kuhinjski/
• مَذْبَحَةٌ - polkolj, bitka

Srodni članci sa Vikipedije:

ذَبَحَ

Prevodi

Engleski: [1] slaughter ☞en Italijanski: [1] macellare ☞it Nemački: [1] schlachten ☞de Španski: [1] sacrificar ☞es Francuski: [1] abattre ☞fr Finski: [1] teurastaa ☞fi Grčki: [1] σφάζω ☞el

Ruski: [1] зарезать ☞ru Portugalski: [1] abater ☞pt Makedonski: [1] колење ☞mk Srpski: [1] заклати ☞sr Mađarski: [1] lemészárol ☞hu Bugarski: [1] коля ☞bg Kineski: [1] 宰 ☞zh

Konjugacija glagola ذَبحَ (ḏabaḥa) — Prva glagolska vrsta

glagolska imenica المصدر
particip aktivni اسم الفاعل						ذَابِحٌ (ḏābiḥun) (ḏābiḥun)
particip pasivni اسم المفعول						مَذْبُوحٌ (maḏbūḥun) (maḏbūḥun)
aktiv الفعل المعلوم
		jednina المفرد				dvojina المثنى			množina الجمع
		1. lice المتكلم	2. lice المخاطب	3. lice الغائب		2. lice المخاطب	3. lice الغائب		1. lice المتكلم	2. lice المخاطب	3. lice الغائب
indikativ perfekta الماضي	m	ذَبحْتُ (ḏabaḥtu)	ذَبحْتَ (ḏabaḥta)	ذَبحَ (ḏabaḥa)		ذَبحْتُمَا (ḏabaḥtumā)	ذَبحَا (ḏabaḥā)		ذَبحْنَا (ḏabaḥnā)	ذَبحْتُمْ (ḏabaḥtum)	ذَبحُوا (ḏabaḥū)
	f		ذَبحْتِ (ḏabaḥti)	ذَبحَتْ (ḏabaḥat)			ذَبحَتَا (ḏabaḥatā)			ذَبحْتُنَّ (ḏabaḥtunna)	ذَبحْنَ (ḏabaḥna)
indikativ imperfekta المضارع	m	أَذْبحُ (ʾaḏbaḥu)	تَذْبحُ (taḏbaḥu)	يَذْبحُ (yaḏbaḥu)		تَذْبحَانِ (taḏbaḥāni)	يَذْبحَانِ (yaḏbaḥāni)		نَذْبحُ (naḏbaḥu)	تَذْبحُونَ (taḏbaḥūna)	يَذْبحُونَ (yaḏbaḥūna)
	f		تَذْبحِينَ (taḏbaḥīna)	تَذْبحُ (taḏbaḥu)			تَذْبحَانِ (taḏbaḥāni)			تَذْبحْنَ (taḏbaḥna)	يَذْبحْنَ (yaḏbaḥna)
konjunktiv المضارع المنصوب	m	أَذْبحَ (ʾaḏbaḥa)	تَذْبحَ (taḏbaḥa)	يَذْبحَ (yaḏbaḥa)		تَذْبحَا (taḏbaḥā)	يَذْبحَا (yaḏbaḥā)		نَذْبحَ (naḏbaḥa)	تَذْبحُوا (taḏbaḥū)	يَذْبحُوا (yaḏbaḥū)
	f		تَذْبحِي (taḏbaḥī)	تَذْبحَ (taḏbaḥa)			تَذْبحَا (taḏbaḥā)			تَذْبحْنَ (taḏbaḥna)	يَذْبحْنَ (yaḏbaḥna)
jusiv المضارع المجزوم	m	أَذْبحْ (ʾaḏbaḥ)	تَذْبحْ (taḏbaḥ)	يَذْبحْ (yaḏbaḥ)		تَذْبحَا (taḏbaḥā)	يَذْبحَا (yaḏbaḥā)		نَذْبحْ (naḏbaḥ)	تَذْبحُوا (taḏbaḥū)	يَذْبحُوا (yaḏbaḥū)
	f		تَذْبحِي (taḏbaḥī)	تَذْبحْ (taḏbaḥ)			تَذْبحَا (taḏbaḥā)			تَذْبحْنَ (taḏbaḥna)	يَذْبحْنَ (yaḏbaḥna)
imperativ الأمر	m		اذْبحْ (ḏbaḥ)			اذْبحَا (ḏbaḥā)				اذْبحُوا (ḏbaḥū)
	f		اذْبحِي (ḏbaḥī)							اذْبحْنَ (ḏbaḥna)
pasiv الفعل المجهول
		jednina المفرد				dvojina المثنى			množina الجمع
		1. lice المتكلم	2. lice المخاطب	3. lice الغائب		2. lice المخاطب	3. lice الغائب		1. lice المتكلم	2. lice المخاطب	3. lice الغائب
indikativ perfekta الماضي	m	ذُبِحْتُ (ḏubiḥtu) (ḏubiḥtu)	ذُبِحْتَ (ḏubiḥta) (ḏubiḥta)	ذُبِحَ (ḏubiḥa)		ذُبِحْتُمَا (ḏubiḥtumā) (ḏubiḥtumā)	ذُبِحَا (ḏubiḥā) (ḏubiḥā)		ذُبِحْنَا (ḏubiḥnā) (ḏubiḥnā)	ذُبِحْتُمْ (ḏubiḥtum) (ḏubiḥtum)	ذُبِحُوا (ḏubiḥū) (ḏubiḥū)
	f		ذُبِحْتِ (ḏubiḥti) (ḏubiḥti)	ذُبِحَتْ (ḏubiḥat) (ḏubiḥat)			ذُبِحَتَا (ḏubiḥatā) (ḏubiḥatā)			ذُبِحْتُنَّ (ḏubiḥtunna) (ḏubiḥtunna)	ذُبِحْنَ (ḏubiḥna) (ḏubiḥna)
indikativ imperfekta المضارع	m	أُذْبَحُ (ʾuḏbaḥu) (ʾuḏbaḥu)	تُذْبَحُ (tuḏbaḥu) (tuḏbaḥu)	يُذْبَحُ (yuḏbaḥu) (yuḏbaḥu)		تُذْبَحَانِ (tuḏbaḥāni) (tuḏbaḥāni)	يُذْبَحَانِ (yuḏbaḥāni) (yuḏbaḥāni)		نُذْبَحُ (nuḏbaḥu) (nuḏbaḥu)	تُذْبَحُونَ (tuḏbaḥūna) (tuḏbaḥūna)	يُذْبَحُونَ (yuḏbaḥūna) (yuḏbaḥūna)
	f		تُذْبَحِينَ (tuḏbaḥīna) (tuḏbaḥīna)	تُذْبَحُ (tuḏbaḥu) (tuḏbaḥu)			تُذْبَحَانِ (tuḏbaḥāni) (tuḏbaḥāni)			تُذْبَحْنَ (tuḏbaḥna) (tuḏbaḥna)	يُذْبَحْنَ (yuḏbaḥna) (yuḏbaḥna)
konjunktiv المضارع المنصوب	m	أُذْبَحَ (ʾuḏbaḥa) (ʾuḏbaḥa)	تُذْبَحَ (tuḏbaḥa) (tuḏbaḥa)	يُذْبَحَ (yuḏbaḥa) (yuḏbaḥa)		تُذْبَحَا (tuḏbaḥā) (tuḏbaḥā)	يُذْبَحَا (yuḏbaḥā) (yuḏbaḥā)		نُذْبَحَ (nuḏbaḥa) (nuḏbaḥa)	تُذْبَحُوا (tuḏbaḥū) (tuḏbaḥū)	يُذْبَحُوا (yuḏbaḥū) (yuḏbaḥū)
	f		تُذْبَحِي (tuḏbaḥī) (tuḏbaḥī)	تُذْبَحَ (tuḏbaḥa) (tuḏbaḥa)			تُذْبَحَا (tuḏbaḥā) (tuḏbaḥā)			تُذْبَحْنَ (tuḏbaḥna) (tuḏbaḥna)	يُذْبَحْنَ (yuḏbaḥna) (yuḏbaḥna)
jusiv المضارع المجزوم	m	أُذْبَحْ (ʾuḏbaḥ) (ʾuḏbaḥ)	تُذْبَحْ (tuḏbaḥ) (tuḏbaḥ)	يُذْبَحْ (yuḏbaḥ) (yuḏbaḥ)		تُذْبَحَا (tuḏbaḥā) (tuḏbaḥā)	يُذْبَحَا (yuḏbaḥā) (yuḏbaḥā)		نُذْبَحْ (nuḏbaḥ) (nuḏbaḥ)	تُذْبَحُوا (tuḏbaḥū) (tuḏbaḥū)	يُذْبَحُوا (yuḏbaḥū) (yuḏbaḥū)
	f		تُذْبَحِي (tuḏbaḥī) (tuḏbaḥī)	تُذْبَحْ (tuḏbaḥ) (tuḏbaḥ)			تُذْبَحَا (tuḏbaḥā) (tuḏbaḥā)			تُذْبَحْنَ (tuḏbaḥna) (tuḏbaḥna)	يُذْبَحْنَ (yuḏbaḥna) (yuḏbaḥna)