ذَهَبَ
Izgovor:
Značenja:
- ići
- putovati
- udaljiti se
- nestati
- izgubiti se
- umreti
- proći
- biti svršen
Primeri:
- .ذَهَبَتْ إِلَى السُّوقِ أَمْسِ
- Juče je išla na pijacu.
Značenje | Imperfekat | Perfekat | Glagolska vrsta |
---|---|---|---|
ići | يَذْهَبُ | ذَهَبَ | 1. |
pozlatiti | يُذَهِّبُ | ذَهَّبَ | 2. |
/ | / | / | 3. |
oteti | يُذْهِبُ | أَذْهَبَ | 4. |
/ | / | 5. | |
/ | / | / | 6. |
/ | / | / | 7. |
/ | / | / | 8. |
/ | / | / | 9. |
/ | / | / | 10. |
Suprotne reči:
Izreke i poslovice:
- .إِنْ ذَهَبَ إِلى الصَحْراءِ مِنْ دونَ اللّه لا يُمْكِنُكَ العُودَةَ بِدونِهِ
- Može se bez Boga ići u pustinju, ali se bez njega ne može i vratiti.
Asocijacije:
Izvedene reči:
- ذَهَبَ هَدْراً - propasti, biti beskoristan
- ذَاهِبُ الصَبْرِ - nestrpljiv
- ذَهابٌ - odlazak, hod, putovanje, vožnja, nestanak
- ذَهَبٌ - zlato
- ذِهْبَةٌ - kišica, obilna kiša
- مَذْهَبٌ - odlazak, put, način, mišljenje, stanovište, shvatanje, doktrina, pravac, škola, teorija
- المَذْهَبُ - Kaba
- مَذْهَبُ الأُرثُوذُكْسِ - pravoslavlje
- مَذْهوبٌ - bezuman
Srodni članci sa Vikipedije:
Prevodi uredi
|
|
Konjugacija glagola ذَهَبَ (ḏahaba) — Prva glagolska vrsta
glagolska imenica المصدر |
ذهاب (ḏihāb) | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
particip aktivni اسم الفاعل |
ذَاهِبٌ (ḏāhibun) (ḏāhibun) | |||||||||||
particip pasivni اسم المفعول |
مَذْهُوبٌ (maḏhūbun) (maḏhūbun) | |||||||||||
aktiv الفعل المعلوم | ||||||||||||
jednina المفرد |
dvojina المثنى |
množina الجمع | ||||||||||
1. lice المتكلم |
2. lice المخاطب |
3. lice الغائب |
2. lice المخاطب |
3. lice الغائب |
1. lice المتكلم |
2. lice المخاطب |
3. lice الغائب | |||||
indikativ perfekta الماضي |
m | ذَهَبْتُ (ḏahabtu) (ḏahabtu) |
ذَهَبْتَ (ḏahabta) (ḏahabta) |
ذَهَبَ (ḏahaba) |
ذَهَبْتُمَا (ḏahabtumā) (ḏahabtumā) |
ذَهَبَا (ḏahabā) (ḏahabā) |
ذَهَبْنَا (ḏahabnā) (ḏahabnā) |
ذَهَبْتُمْ (ḏahabtum) (ḏahabtum) |
ذَهَبُوا (ḏahabū) (ḏahabū) | |||
f | ذَهَبْتِ (ḏahabti) (ḏahabti) |
ذَهَبَتْ (ḏahabat) (ḏahabat) |
ذَهَبَتَا (ḏahabatā) (ḏahabatā) |
ذَهَبْتُنَّ (ḏahabtunna) (ḏahabtunna) |
ذَهَبْنَ (ḏahabna) (ḏahabna) | |||||||
indikativ imperfekta المضارع |
m | أَذْهَبُ (ʾaḏhabu) (ʾaḏhabu) |
تَذْهَبُ (taḏhabu) (taḏhabu) |
يَذْهَبُ (yaḏhabu) (yaḏhabu) |
تَذْهَبَانِ (taḏhabāni) (taḏhabāni) |
يَذْهَبَانِ (yaḏhabāni) (yaḏhabāni) |
نَذْهَبُ (naḏhabu) (naḏhabu) |
تَذْهَبُونَ (taḏhabūna) (taḏhabūna) |
يَذْهَبُونَ (yaḏhabūna) (yaḏhabūna) | |||
f | تَذْهَبِينَ (taḏhabīna) (taḏhabīna) |
تَذْهَبُ (taḏhabu) (taḏhabu) |
تَذْهَبَانِ (taḏhabāni) (taḏhabāni) |
تَذْهَبْنَ (taḏhabna) (taḏhabna) |
يَذْهَبْنَ (yaḏhabna) (yaḏhabna) | |||||||
konjunktiv المضارع المنصوب |
m | أَذْهَبَ (ʾaḏhaba) (ʾaḏhaba) |
تَذْهَبَ (taḏhaba) (taḏhaba) |
يَذْهَبَ (yaḏhaba) (yaḏhaba) |
تَذْهَبَا (taḏhabā) (taḏhabā) |
يَذْهَبَا (yaḏhabā) (yaḏhabā) |
نَذْهَبَ (naḏhaba) (naḏhaba) |
تَذْهَبُوا (taḏhabū) (taḏhabū) |
يَذْهَبُوا (yaḏhabū) (yaḏhabū) | |||
f | تَذْهَبِي (taḏhabī) (taḏhabī) |
تَذْهَبَ (taḏhaba) (taḏhaba) |
تَذْهَبَا (taḏhabā) (taḏhabā) |
تَذْهَبْنَ (taḏhabna) (taḏhabna) |
يَذْهَبْنَ (yaḏhabna) (yaḏhabna) | |||||||
jusiv المضارع المجزوم |
m | أَذْهَبْ (ʾaḏhab) (ʾaḏhab) |
تَذْهَبْ (taḏhab) (taḏhab) |
يَذْهَبْ (yaḏhab) (yaḏhab) |
تَذْهَبَا (taḏhabā) (taḏhabā) |
يَذْهَبَا (yaḏhabā) (yaḏhabā) |
نَذْهَبْ (naḏhab) (naḏhab) |
تَذْهَبُوا (taḏhabū) (taḏhabū) |
يَذْهَبُوا (yaḏhabū) (yaḏhabū) | |||
f | تَذْهَبِي (taḏhabī) (taḏhabī) |
تَذْهَبْ (taḏhab) (taḏhab) |
تَذْهَبَا (taḏhabā) (taḏhabā) |
تَذْهَبْنَ (taḏhabna) (taḏhabna) |
يَذْهَبْنَ (yaḏhabna) (yaḏhabna) | |||||||
imperativ الأمر |
m | اِذْهَبْ (iḏhab) (iḏhab) |
اِذْهَبَا (iḏhabā) (iḏhabā) |
اِذْهَبُوا (iḏhabū) (iḏhabū) |
||||||||
f | اِذْهَبِي (iḏhabī) (iḏhabī) |
اِذْهَبْنَ (iḏhabna) (iḏhabna) | ||||||||||
pasiv الفعل المجهول | ||||||||||||
jednina المفرد |
dvojina المثنى |
množina الجمع | ||||||||||
1. lice المتكلم |
2. lice المخاطب |
3. lice الغائب |
2. lice المخاطب |
3. lice الغائب |
1. lice المتكلم |
2. lice المخاطب |
3. lice الغائب | |||||
indikativ perfekta الماضي |
m | ذُهِبْتُ (ḏuhibtu) (ḏuhibtu) |
ذُهِبْتَ (ḏuhibta) (ḏuhibta) |
ذُهِبَ (ḏuhiba) |
ذُهِبْتُمَا (ḏuhibtumā) (ḏuhibtumā) |
ذُهِبَا (ḏuhibā) (ḏuhibā) |
ذُهِبْنَا (ḏuhibnā) (ḏuhibnā) |
ذُهِبْتُمْ (ḏuhibtum) (ḏuhibtum) |
ذُهِبُوا (ḏuhibū) (ḏuhibū) | |||
f | ذُهِبْتِ (ḏuhibti) (ḏuhibti) |
ذُهِبَتْ (ḏuhibat) (ḏuhibat) |
ذُهِبَتَا (ḏuhibatā) (ḏuhibatā) |
ذُهِبْتُنَّ (ḏuhibtunna) (ḏuhibtunna) |
ذُهِبْنَ (ḏuhibna) (ḏuhibna) | |||||||
indikativ imperfekta المضارع |
m | أُذْهَبُ (ʾuḏhabu) (ʾuḏhabu) |
تُذْهَبُ (tuḏhabu) (tuḏhabu) |
يُذْهَبُ (yuḏhabu) (yuḏhabu) |
تُذْهَبَانِ (tuḏhabāni) (tuḏhabāni) |
يُذْهَبَانِ (yuḏhabāni) (yuḏhabāni) |
نُذْهَبُ (nuḏhabu) (nuḏhabu) |
تُذْهَبُونَ (tuḏhabūna) (tuḏhabūna) |
يُذْهَبُونَ (yuḏhabūna) (yuḏhabūna) | |||
f | تُذْهَبِينَ (tuḏhabīna) (tuḏhabīna) |
تُذْهَبُ (tuḏhabu) (tuḏhabu) |
تُذْهَبَانِ (tuḏhabāni) (tuḏhabāni) |
تُذْهَبْنَ (tuḏhabna) (tuḏhabna) |
يُذْهَبْنَ (yuḏhabna) (yuḏhabna) | |||||||
konjunktiv المضارع المنصوب |
m | أُذْهَبَ (ʾuḏhaba) (ʾuḏhaba) |
تُذْهَبَ (tuḏhaba) (tuḏhaba) |
يُذْهَبَ (yuḏhaba) (yuḏhaba) |
تُذْهَبَا (tuḏhabā) (tuḏhabā) |
يُذْهَبَا (yuḏhabā) (yuḏhabā) |
نُذْهَبَ (nuḏhaba) (nuḏhaba) |
تُذْهَبُوا (tuḏhabū) (tuḏhabū) |
يُذْهَبُوا (yuḏhabū) (yuḏhabū) | |||
f | تُذْهَبِي (tuḏhabī) (tuḏhabī) |
تُذْهَبَ (tuḏhaba) (tuḏhaba) |
تُذْهَبَا (tuḏhabā) (tuḏhabā) |
تُذْهَبْنَ (tuḏhabna) (tuḏhabna) |
يُذْهَبْنَ (yuḏhabna) (yuḏhabna) | |||||||
jusiv المضارع المجزوم |
m | أُذْهَبْ (ʾuḏhab) (ʾuḏhab) |
تُذْهَبْ (tuḏhab) (tuḏhab) |
يُذْهَبْ (yuḏhab) (yuḏhab) |
تُذْهَبَا (tuḏhabā) (tuḏhabā) |
يُذْهَبَا (yuḏhabā) (yuḏhabā) |
نُذْهَبْ (nuḏhab) (nuḏhab) |
تُذْهَبُوا (tuḏhabū) (tuḏhabū) |
يُذْهَبُوا (yuḏhabū) (yuḏhabū) | |||
f | تُذْهَبِي (tuḏhabī) (tuḏhabī) |
تُذْهَبْ (tuḏhab) (tuḏhab) |
تُذْهَبَا (tuḏhabā) (tuḏhabā) |
تُذْهَبْنَ (tuḏhabna) (tuḏhabna) |
يُذْهَبْنَ (yuḏhabna) (yuḏhabna) |