صُعِفَ

Koren: ص ع ف*

Pas se otresa posle kupanja.

Izgovor:

DIN: ṣuʿifa  

Audio:

noicon

(datoteka)

Značenja:

1. drhtati
2. tresti se

Primeri:

.صُعِفَ الكَلْبُ بَعْدَ مَا سَبِحَ

Pas se protresao posle kupanja.

Sinonimi:

• هَزَّ - protresti, zavibrirati
• ذَبْذَبَ - vibrirati

Suprotne reči:

• هَدَأَ - smiriti se

Značenje	Imperfekat	Perfekat	Glagolska vrsta
drhtati, tresti se	يَصْعَفُ	صُعِفَ	1.
/	/	/	2.
/	/	/	3.
dozreti (žito)	يُصْعِفُ	أَصْعَفَ	4.
/	/	/	5.
/	/	/	6.
/	/	/	7.
/	/	/	8.
/	/	/	9.
/	/	/	10.

Izreke i poslovice:

.بِطَرِيقَةٍ لَطِيفَةٍ، يُمْكِنُكَ أَنْ تُصْعِفَ العَالَمَ

Na nežan način, moguće je protresti svet. Mahatma Gandi

Asocijacije:

• حَرَارَةٌ - groznica

Izvedene reči:

• صَعَفٌ - vino
• صَعْفٌ ج صِعَافٌ - medovina
• صَعْفَانٌ - k.rado pije medovinu (vino)
• صَعْفَةٌ - drhtavica, groznica

Srodni članci sa Vikipedije:

صُعِفَ

Prevodi

Engleski: [1] shake ☞en Italijanski: [1] agitare ☞it Nemački: [1] ryste ☞de Španski: [1] sacudir ☞es Francuski: [1] secouer ☞fr Finski: [1] ravistaa ☞fi Grčki: [1] κούνημα ☞el

Ruski: [1] трясти ☞ru Portugalski: [1] tremer ☞pt Makedonski: [1] се тресат ☞mk Srpski: [1] трести ☞sr Mađarski: [1] ráz ☞hu Bugarski: [1] разклащам ☞bg Kineski: [1] 摇 ☞zh

Konjugacija glagola صَعِفَ (ṣaʿifa) — Prva glagolska vrsta

glagolska imenica المصدر
particip aktivni اسم الفاعل						صَاعِفٌ (ṣāʿifun) (ṣāʿifun)
particip pasivni اسم المفعول						مَصْعُوفٌ (maṣʿūfun) (maṣʿūfun)
aktiv الفعل المعلوم
		jednina المفرد				dvojina المثنى			množina الجمع
		1. lice المتكلم	2. lice المخاطب	3. lice الغائب		2. lice المخاطب	3. lice الغائب		1. lice المتكلم	2. lice المخاطب	3. lice الغائب
indikativ perfekta الماضي	m	صَعِفْتُ (ṣaʿiftu) (ṣaʿiftu)	صَعِفْتَ (ṣaʿifta) (ṣaʿifta)	صَعِفَ (ṣaʿifa)		صَعِفْتُمَا (ṣaʿiftumā) (ṣaʿiftumā)	صَعِفَا (ṣaʿifā) (ṣaʿifā)		صَعِفْنَا (ṣaʿifnā) (ṣaʿifnā)	صَعِفْتُمْ (ṣaʿiftum) (ṣaʿiftum)	صَعِفُوا (ṣaʿifū) (ṣaʿifū)
	f		صَعِفْتِ (ṣaʿifti) (ṣaʿifti)	صَعِفَتْ (ṣaʿifat) (ṣaʿifat)			صَعِفَتَا (ṣaʿifatā) (ṣaʿifatā)			صَعِفْتُنَّ (ṣaʿiftunna) (ṣaʿiftunna)	صَعِفْنَ (ṣaʿifna) (ṣaʿifna)
indikativ imperfekta المضارع	m	أَصْعَفُ (ʾaṣʿafu) (ʾaṣʿafu)	تَصْعَفُ (taṣʿafu) (taṣʿafu)	يَصْعَفُ (yaṣʿafu) (yaṣʿafu)		تَصْعَفَانِ (taṣʿafāni) (taṣʿafāni)	يَصْعَفَانِ (yaṣʿafāni) (yaṣʿafāni)		نَصْعَفُ (naṣʿafu) (naṣʿafu)	تَصْعَفُونَ (taṣʿafūna) (taṣʿafūna)	يَصْعَفُونَ (yaṣʿafūna) (yaṣʿafūna)
	f		تَصْعَفِينَ (taṣʿafīna) (taṣʿafīna)	تَصْعَفُ (taṣʿafu) (taṣʿafu)			تَصْعَفَانِ (taṣʿafāni) (taṣʿafāni)			تَصْعَفْنَ (taṣʿafna) (taṣʿafna)	يَصْعَفْنَ (yaṣʿafna) (yaṣʿafna)
konjunktiv المضارع المنصوب	m	أَصْعَفَ (ʾaṣʿafa) (ʾaṣʿafa)	تَصْعَفَ (taṣʿafa) (taṣʿafa)	يَصْعَفَ (yaṣʿafa) (yaṣʿafa)		تَصْعَفَا (taṣʿafā) (taṣʿafā)	يَصْعَفَا (yaṣʿafā) (yaṣʿafā)		نَصْعَفَ (naṣʿafa) (naṣʿafa)	تَصْعَفُوا (taṣʿafū) (taṣʿafū)	يَصْعَفُوا (yaṣʿafū) (yaṣʿafū)
	f		تَصْعَفِي (taṣʿafī) (taṣʿafī)	تَصْعَفَ (taṣʿafa) (taṣʿafa)			تَصْعَفَا (taṣʿafā) (taṣʿafā)			تَصْعَفْنَ (taṣʿafna) (taṣʿafna)	يَصْعَفْنَ (yaṣʿafna) (yaṣʿafna)
jusiv المضارع المجزوم	m	أَصْعَفْ (ʾaṣʿaf) (ʾaṣʿaf)	تَصْعَفْ (taṣʿaf) (taṣʿaf)	يَصْعَفْ (yaṣʿaf) (yaṣʿaf)		تَصْعَفَا (taṣʿafā) (taṣʿafā)	يَصْعَفَا (yaṣʿafā) (yaṣʿafā)		نَصْعَفْ (naṣʿaf) (naṣʿaf)	تَصْعَفُوا (taṣʿafū) (taṣʿafū)	يَصْعَفُوا (yaṣʿafū) (yaṣʿafū)
	f		تَصْعَفِي (taṣʿafī) (taṣʿafī)	تَصْعَفْ (taṣʿaf) (taṣʿaf)			تَصْعَفَا (taṣʿafā) (taṣʿafā)			تَصْعَفْنَ (taṣʿafna) (taṣʿafna)	يَصْعَفْنَ (yaṣʿafna) (yaṣʿafna)
imperativ الأمر	m		اِصْعَفْ (iṣʿaf) (iṣʿaf)			اِصْعَفَا (iṣʿafā) (iṣʿafā)				اِصْعَفُوا (iṣʿafū) (iṣʿafū)
	f		اِصْعَفِي (iṣʿafī) (iṣʿafī)							اِصْعَفْنَ (iṣʿafna) (iṣʿafna)
pasiv الفعل المجهول
		jednina المفرد				dvojina المثنى			množina الجمع
		1. lice المتكلم	2. lice المخاطب	3. lice الغائب		2. lice المخاطب	3. lice الغائب		1. lice المتكلم	2. lice المخاطب	3. lice الغائب
indikativ perfekta الماضي	m	صُعِفْتُ (ṣuʿiftu) (ṣuʿiftu)	صُعِفْتَ (ṣuʿifta) (ṣuʿifta)	صُعِفَ (ṣuʿifa)		صُعِفْتُمَا (ṣuʿiftumā) (ṣuʿiftumā)	صُعِفَا (ṣuʿifā) (ṣuʿifā)		صُعِفْنَا (ṣuʿifnā) (ṣuʿifnā)	صُعِفْتُمْ (ṣuʿiftum) (ṣuʿiftum)	صُعِفُوا (ṣuʿifū) (ṣuʿifū)
	f		صُعِفْتِ (ṣuʿifti) (ṣuʿifti)	صُعِفَتْ (ṣuʿifat) (ṣuʿifat)			صُعِفَتَا (ṣuʿifatā) (ṣuʿifatā)			صُعِفْتُنَّ (ṣuʿiftunna) (ṣuʿiftunna)	صُعِفْنَ (ṣuʿifna) (ṣuʿifna)
indikativ imperfekta المضارع	m	أُصْعَفُ (ʾuṣʿafu) (ʾuṣʿafu)	تُصْعَفُ (tuṣʿafu) (tuṣʿafu)	يُصْعَفُ (yuṣʿafu) (yuṣʿafu)		تُصْعَفَانِ (tuṣʿafāni) (tuṣʿafāni)	يُصْعَفَانِ (yuṣʿafāni) (yuṣʿafāni)		نُصْعَفُ (nuṣʿafu) (nuṣʿafu)	تُصْعَفُونَ (tuṣʿafūna) (tuṣʿafūna)	يُصْعَفُونَ (yuṣʿafūna) (yuṣʿafūna)
	f		تُصْعَفِينَ (tuṣʿafīna) (tuṣʿafīna)	تُصْعَفُ (tuṣʿafu) (tuṣʿafu)			تُصْعَفَانِ (tuṣʿafāni) (tuṣʿafāni)			تُصْعَفْنَ (tuṣʿafna) (tuṣʿafna)	يُصْعَفْنَ (yuṣʿafna) (yuṣʿafna)
konjunktiv المضارع المنصوب	m	أُصْعَفَ (ʾuṣʿafa) (ʾuṣʿafa)	تُصْعَفَ (tuṣʿafa) (tuṣʿafa)	يُصْعَفَ (yuṣʿafa) (yuṣʿafa)		تُصْعَفَا (tuṣʿafā) (tuṣʿafā)	يُصْعَفَا (yuṣʿafā) (yuṣʿafā)		نُصْعَفَ (nuṣʿafa) (nuṣʿafa)	تُصْعَفُوا (tuṣʿafū) (tuṣʿafū)	يُصْعَفُوا (yuṣʿafū) (yuṣʿafū)
	f		تُصْعَفِي (tuṣʿafī) (tuṣʿafī)	تُصْعَفَ (tuṣʿafa) (tuṣʿafa)			تُصْعَفَا (tuṣʿafā) (tuṣʿafā)			تُصْعَفْنَ (tuṣʿafna) (tuṣʿafna)	يُصْعَفْنَ (yuṣʿafna) (yuṣʿafna)
jusiv المضارع المجزوم	m	أُصْعَفْ (ʾuṣʿaf) (ʾuṣʿaf)	تُصْعَفْ (tuṣʿaf) (tuṣʿaf)	يُصْعَفْ (yuṣʿaf) (yuṣʿaf)		تُصْعَفَا (tuṣʿafā) (tuṣʿafā)	يُصْعَفَا (yuṣʿafā) (yuṣʿafā)		نُصْعَفْ (nuṣʿaf) (nuṣʿaf)	تُصْعَفُوا (tuṣʿafū) (tuṣʿafū)	يُصْعَفُوا (yuṣʿafū) (yuṣʿafū)
	f		تُصْعَفِي (tuṣʿafī) (tuṣʿafī)	تُصْعَفْ (tuṣʿaf) (tuṣʿaf)			تُصْعَفَا (tuṣʿafā) (tuṣʿafā)			تُصْعَفْنَ (tuṣʿafna) (tuṣʿafna)	يُصْعَفْنَ (yuṣʿafna) (yuṣʿafna)