вуча

вуча (српски, lat. vuča) уреди

Именица уреди

вуча, ж

Изговор:

IPA: [...]  
Аудио:  (датотека)

Значења:

  1. Вучење, тегљење (неког терета, возила и сл.). [1]

Примери:

  1. Калуп је имао спојке које су истовремено служиле руковању са калупом, затим ради вуче од места где се налазило сирово блато до места где се черпић остављао — изручивао из калупа ради сушења. Банатски Двор Вршац [1]


Референце уреди

  1. 1,0 1,1 Речник српских говора Војводине, измењено и допуњено издање у 4 тома, приредили мр Дејан Милорадов, Катарина Сунајко, мр Ивана Ћелић и др Драгољуб Петровић, Матица српска, Нови Сад.

Напомене уреди