بَرَكَ
(преусмерено са برك)
Изговор:
Значења:
- клекнути
- сести
- лећи
Примери:
- .بَرَكَ الوَلَدُ على الكُرْسِيِّ لِتَمْتَحِنَهُ المُدَرِّسَةُ
- Дечак је сео на столицу да би га учитељица испитала.
Значење | Имперфекат | Перфекат | Глаголска врста |
---|---|---|---|
сести | يَبْرُكُ | بَرَكَ | 1. |
клекнути, благословити | يُبَرِّكُ | بَرَّكَ | 2. |
благословити | يُبّارِكُ | بَارَكَ | 3. |
натерати да клекне | يُبْرِكُ | أَبْرَكَ | 4. |
имати срећу у | يَتَبَرَّكُ | تَبَرَّكَ | 5. |
бити благословљен | يَتَبَارَكُ | تَبَارَكَ | 6. |
/ | / | / | 7. |
клекнути | يَبْتَرِكُ | إِبْتَرَكَ | 8. |
/ | / | / | 9. |
клекнути | يَسْتَبْرِكُ | إِسْتَبْرَكَ | 10. |
Супротне речи:
Изреке и пословице:
- .إِنْ لَمْ تَتُبْ و لَمْ تَبْرُكْ مُخْلِصًا فَلَنْ تُغْفَرَ لَكَ ذُنوبُكَ
- Ако се не покајеш и не клечиш искрено, грехови ти неће бити опроштени.
Асоцијације:
Изведене речи:
- بارِكَةٌ - колено
- بَرَكَةٌ - благослов
- بَريكٌ - клечећи, благословљен
- بارِكٌ - клечећи
- تَبَرُّكٌ - благослов, реликвија, почасно место
- مُبارَكٌ - благословљен, сретан
Сродни чланци са Википедије:
Преводи
уреди
|
|
Конјугација глагола بَركَ (barаka) — Прва глаголска врста
глаголска именица المصدر |
||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
партицип активни اسم الفاعل |
بَارِكٌ (bārikun) (bārikun) | |||||||||||
партицип пасивни اسم المفعول |
مَبْرُوكٌ (mabrūkun) (mabrūkun) | |||||||||||
актив الفعل المعلوم | ||||||||||||
једнина المفرد |
двојина المثنى |
множина الجمع | ||||||||||
1. лице المتكلم |
2. лице المخاطب |
3. лице الغائب |
2. лице المخاطب |
3. лице الغائب |
1. лице المتكلم |
2. лице المخاطب |
3. лице الغائب | |||||
индикатив перфекта الماضي |
m | بَركْتُ (barаktu) |
بَركْتَ (barаkta) |
بَركَ (barаka) |
بَركْتُمَا (barаktumā) |
بَركَا (barаkā) |
بَركْنَا (barаknā) |
بَركْتُمْ (barаktum) |
بَركُوا (barаkū) | |||
f | بَركْتِ (barаkti) |
بَركَتْ (barаkat) |
بَركَتَا (barаkatā) |
بَركْتُنَّ (barаktunna) |
بَركْنَ (barаkna) | |||||||
индикатив имперфекта المضارع |
m | أَبْرُكُ (ʾabruku) (ʾabruku) |
تَبْرُكُ (tabruku) (tabruku) |
يَبْرُكُ (yabruku) (yabruku) |
تَبْرُكَانِ (tabrukāni) (tabrukāni) |
يَبْرُكَانِ (yabrukāni) (yabrukāni) |
نَبْرُكُ (nabruku) (nabruku) |
تَبْرُكُونَ (tabrukūna) (tabrukūna) |
يَبْرُكُونَ (yabrukūna) (yabrukūna) | |||
f | تَبْرُكِينَ (tabrukīna) (tabrukīna) |
تَبْرُكُ (tabruku) (tabruku) |
تَبْرُكَانِ (tabrukāni) (tabrukāni) |
تَبْرُكْنَ (tabrukna) (tabrukna) |
يَبْرُكْنَ (yabrukna) (yabrukna) | |||||||
конјунктив المضارع المنصوب |
m | أَبْرُكَ (ʾabruka) (ʾabruka) |
تَبْرُكَ (tabruka) (tabruka) |
يَبْرُكَ (yabruka) (yabruka) |
تَبْرُكَا (tabrukā) (tabrukā) |
يَبْرُكَا (yabrukā) (yabrukā) |
نَبْرُكَ (nabruka) (nabruka) |
تَبْرُكُوا (tabrukū) (tabrukū) |
يَبْرُكُوا (yabrukū) (yabrukū) | |||
f | تَبْرُكِي (tabrukī) (tabrukī) |
تَبْرُكَ (tabruka) (tabruka) |
تَبْرُكَا (tabrukā) (tabrukā) |
تَبْرُكْنَ (tabrukna) (tabrukna) |
يَبْرُكْنَ (yabrukna) (yabrukna) | |||||||
јусив المضارع المجزوم |
m | أَبْرُكْ (ʾabruk) (ʾabruk) |
تَبْرُكْ (tabruk) (tabruk) |
يَبْرُكْ (yabruk) (yabruk) |
تَبْرُكَا (tabrukā) (tabrukā) |
يَبْرُكَا (yabrukā) (yabrukā) |
نَبْرُكْ (nabruk) (nabruk) |
تَبْرُكُوا (tabrukū) (tabrukū) |
يَبْرُكُوا (yabrukū) (yabrukū) | |||
f | تَبْرُكِي (tabrukī) (tabrukī) |
تَبْرُكْ (tabruk) (tabruk) |
تَبْرُكَا (tabrukā) (tabrukā) |
تَبْرُكْنَ (tabrukna) (tabrukna) |
يَبْرُكْنَ (yabrukna) (yabrukna) | |||||||
императив الأمر |
m | اُبْرُكْ (ubruk) (ubruk) |
اُبْرُكَا (ubrukā) (ubrukā) |
اُبْرُكُوا (ubrukū) (ubrukū) |
||||||||
f | اُبْرُكِي (ubrukī) (ubrukī) |
اُبْرُكْنَ (ubrukna) (ubrukna) | ||||||||||
пасив الفعل المجهول | ||||||||||||
једнина المفرد |
двојина المثنى |
множина الجمع | ||||||||||
1. лице المتكلم |
2. лице المخاطب |
3. лице الغائب |
2. лице المخاطب |
3. лице الغائب |
1. лице المتكلم |
2. лице المخاطب |
3. лице الغائب | |||||
индикатив перфекта الماضي |
m | بُرِكْتُ (buriktu) (buriktu) |
بُرِكْتَ (burikta) (burikta) |
بُرِكَ (burika) |
بُرِكْتُمَا (buriktumā) (buriktumā) |
بُرِكَا (burikā) (burikā) |
بُرِكْنَا (buriknā) (buriknā) |
بُرِكْتُمْ (buriktum) (buriktum) |
بُرِكُوا (burikū) (burikū) | |||
f | بُرِكْتِ (burikti) (burikti) |
بُرِكَتْ (burikat) (burikat) |
بُرِكَتَا (burikatā) (burikatā) |
بُرِكْتُنَّ (buriktunna) (buriktunna) |
بُرِكْنَ (burikna) (burikna) | |||||||
индикатив имперфекта المضارع |
m | أُبْرَكُ (ʾubraku) (ʾubraku) |
تُبْرَكُ (tubraku) (tubraku) |
يُبْرَكُ (yubraku) (yubraku) |
تُبْرَكَانِ (tubrakāni) (tubrakāni) |
يُبْرَكَانِ (yubrakāni) (yubrakāni) |
نُبْرَكُ (nubraku) (nubraku) |
تُبْرَكُونَ (tubrakūna) (tubrakūna) |
يُبْرَكُونَ (yubrakūna) (yubrakūna) | |||
f | تُبْرَكِينَ (tubrakīna) (tubrakīna) |
تُبْرَكُ (tubraku) (tubraku) |
تُبْرَكَانِ (tubrakāni) (tubrakāni) |
تُبْرَكْنَ (tubrakna) (tubrakna) |
يُبْرَكْنَ (yubrakna) (yubrakna) | |||||||
конјунктив المضارع المنصوب |
m | أُبْرَكَ (ʾubraka) (ʾubraka) |
تُبْرَكَ (tubraka) (tubraka) |
يُبْرَكَ (yubraka) (yubraka) |
تُبْرَكَا (tubrakā) (tubrakā) |
يُبْرَكَا (yubrakā) (yubrakā) |
نُبْرَكَ (nubraka) (nubraka) |
تُبْرَكُوا (tubrakū) (tubrakū) |
يُبْرَكُوا (yubrakū) (yubrakū) | |||
f | تُبْرَكِي (tubrakī) (tubrakī) |
تُبْرَكَ (tubraka) (tubraka) |
تُبْرَكَا (tubrakā) (tubrakā) |
تُبْرَكْنَ (tubrakna) (tubrakna) |
يُبْرَكْنَ (yubrakna) (yubrakna) | |||||||
јусив المضارع المجزوم |
m | أُبْرَكْ (ʾubrak) (ʾubrak) |
تُبْرَكْ (tubrak) (tubrak) |
يُبْرَكْ (yubrak) (yubrak) |
تُبْرَكَا (tubrakā) (tubrakā) |
يُبْرَكَا (yubrakā) (yubrakā) |
نُبْرَكْ (nubrak) (nubrak) |
تُبْرَكُوا (tubrakū) (tubrakū) |
يُبْرَكُوا (yubrakū) (yubrakū) | |||
f | تُبْرَكِي (tubrakī) (tubrakī) |
تُبْرَكْ (tubrak) (tubrak) |
تُبْرَكَا (tubrakā) (tubrakā) |
تُبْرَكْنَ (tubrakna) (tubrakna) |
يُبْرَكْنَ (yubrakna) (yubrakna) |