حَتَفَ
Glagolski vid | |||
---|---|---|---|
svršeni | nesvršeni | ||
حَتَفَ | يَحْتِفُ |
Izgovor:
Značenja:
- ubiti
- usmrtiti
Primeri:
- .حَتَفْتُ كَلْبًا بِسَيٌَارَةٍ مُصَادِفَةً
- Slučajno sam usmrtio psa kolima.
Suprotne reči:
Izreke i poslovice:
- .يُمْكِنُكُمْ قِتَالَ عَامَةَ الجَيْشِ وَلَكِنَّ لَا يُمْكِنُكُمْ يَحْتِفَ طَمُوحَةَ الرَّجُلِ
Možete ubiti generala jedne vojske, ali ne možete ubiti ambicije jednog čoveka.
Asocijacije:
Izvedene reči:
- حَتْفٌ - smrt
- حَتْفَةٌ - mrtva (zmija)
Srodni članci sa Vikipedije:
Prevodi uredi
|
|
Konjugacija glagola حَتَفَ (ḥatafa) — Prva glagolska vrsta
glagolska imenica المصدر |
||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
particip aktivni اسم الفاعل |
حَاتِفٌ (ḥātifun) (ḥātifun) | |||||||||||
particip pasivni اسم المفعول |
مَحْتُوفٌ (maḥtūfun) (maḥtūfun) | |||||||||||
aktiv الفعل المعلوم | ||||||||||||
jednina المفرد |
dvojina المثنى |
množina الجمع | ||||||||||
1. lice المتكلم |
2. lice المخاطب |
3. lice الغائب |
2. lice المخاطب |
3. lice الغائب |
1. lice المتكلم |
2. lice المخاطب |
3. lice الغائب | |||||
indikativ perfekta الماضي |
m | حَتَفْتُ (ḥataftu) (ḥataftu) |
حَتَفْتَ (ḥatafta) (ḥatafta) |
حَتَفَ (ḥatafa) |
حَتَفْتُمَا (ḥataftumā) (ḥataftumā) |
حَتَفَا (ḥatafā) (ḥatafā) |
حَتَفْنَا (ḥatafnā) (ḥatafnā) |
حَتَفْتُمْ (ḥataftum) (ḥataftum) |
حَتَفُوا (ḥatafū) (ḥatafū) | |||
f | حَتَفْتِ (ḥatafti) (ḥatafti) |
حَتَفَتْ (ḥatafat) (ḥatafat) |
حَتَفَتَا (ḥatafatā) (ḥatafatā) |
حَتَفْتُنَّ (ḥataftunna) (ḥataftunna) |
حَتَفْنَ (ḥatafna) (ḥatafna) | |||||||
indikativ imperfekta المضارع |
m | أَحْتِفُ (ʾaḥtifu) (ʾaḥtifu) |
تَحْتِفُ (taḥtifu) (taḥtifu) |
يَحْتِفُ (yaḥtifu) (yaḥtifu) |
تَحْتِفَانِ (taḥtifāni) (taḥtifāni) |
يَحْتِفَانِ (yaḥtifāni) (yaḥtifāni) |
نَحْتِفُ (naḥtifu) (naḥtifu) |
تَحْتِفُونَ (taḥtifūna) (taḥtifūna) |
يَحْتِفُونَ (yaḥtifūna) (yaḥtifūna) | |||
f | تَحْتِفِينَ (taḥtifīna) (taḥtifīna) |
تَحْتِفُ (taḥtifu) (taḥtifu) |
تَحْتِفَانِ (taḥtifāni) (taḥtifāni) |
تَحْتِفْنَ (taḥtifna) (taḥtifna) |
يَحْتِفْنَ (yaḥtifna) (yaḥtifna) | |||||||
konjunktiv المضارع المنصوب |
m | أَحْتِفَ (ʾaḥtifa) (ʾaḥtifa) |
تَحْتِفَ (taḥtifa) (taḥtifa) |
يَحْتِفَ (yaḥtifa) (yaḥtifa) |
تَحْتِفَا (taḥtifā) (taḥtifā) |
يَحْتِفَا (yaḥtifā) (yaḥtifā) |
نَحْتِفَ (naḥtifa) (naḥtifa) |
تَحْتِفُوا (taḥtifū) (taḥtifū) |
يَحْتِفُوا (yaḥtifū) (yaḥtifū) | |||
f | تَحْتِفِي (taḥtifī) (taḥtifī) |
تَحْتِفَ (taḥtifa) (taḥtifa) |
تَحْتِفَا (taḥtifā) (taḥtifā) |
تَحْتِفْنَ (taḥtifna) (taḥtifna) |
يَحْتِفْنَ (yaḥtifna) (yaḥtifna) | |||||||
jusiv المضارع المجزوم |
m | أَحْتِفْ (ʾaḥtif) (ʾaḥtif) |
تَحْتِفْ (taḥtif) (taḥtif) |
يَحْتِفْ (yaḥtif) (yaḥtif) |
تَحْتِفَا (taḥtifā) (taḥtifā) |
يَحْتِفَا (yaḥtifā) (yaḥtifā) |
نَحْتِفْ (naḥtif) (naḥtif) |
تَحْتِفُوا (taḥtifū) (taḥtifū) |
يَحْتِفُوا (yaḥtifū) (yaḥtifū) | |||
f | تَحْتِفِي (taḥtifī) (taḥtifī) |
تَحْتِفْ (taḥtif) (taḥtif) |
تَحْتِفَا (taḥtifā) (taḥtifā) |
تَحْتِفْنَ (taḥtifna) (taḥtifna) |
يَحْتِفْنَ (yaḥtifna) (yaḥtifna) | |||||||
imperativ الأمر |
m | اِحْتِفْ (iḥtif) (iḥtif) |
اِحْتِفَا (iḥtifā) (iḥtifā) |
اِحْتِفُوا (iḥtifū) (iḥtifū) |
||||||||
f | اِحْتِفِي (iḥtifī) (iḥtifī) |
اِحْتِفْنَ (iḥtifna) (iḥtifna) | ||||||||||
pasiv الفعل المجهول | ||||||||||||
jednina المفرد |
dvojina المثنى |
množina الجمع | ||||||||||
1. lice المتكلم |
2. lice المخاطب |
3. lice الغائب |
2. lice المخاطب |
3. lice الغائب |
1. lice المتكلم |
2. lice المخاطب |
3. lice الغائب | |||||
indikativ perfekta الماضي |
m | حُتِفْتُ (ḥutiftu) (ḥutiftu) |
حُتِفْتَ (ḥutifta) (ḥutifta) |
حُتِفَ (ḥutifa) |
حُتِفْتُمَا (ḥutiftumā) (ḥutiftumā) |
حُتِفَا (ḥutifā) (ḥutifā) |
حُتِفْنَا (ḥutifnā) (ḥutifnā) |
حُتِفْتُمْ (ḥutiftum) (ḥutiftum) |
حُتِفُوا (ḥutifū) (ḥutifū) | |||
f | حُتِفْتِ (ḥutifti) (ḥutifti) |
حُتِفَتْ (ḥutifat) (ḥutifat) |
حُتِفَتَا (ḥutifatā) (ḥutifatā) |
حُتِفْتُنَّ (ḥutiftunna) (ḥutiftunna) |
حُتِفْنَ (ḥutifna) (ḥutifna) | |||||||
indikativ imperfekta المضارع |
m | أُحْتَفُ (ʾuḥtafu) (ʾuḥtafu) |
تُحْتَفُ (tuḥtafu) (tuḥtafu) |
يُحْتَفُ (yuḥtafu) (yuḥtafu) |
تُحْتَفَانِ (tuḥtafāni) (tuḥtafāni) |
يُحْتَفَانِ (yuḥtafāni) (yuḥtafāni) |
نُحْتَفُ (nuḥtafu) (nuḥtafu) |
تُحْتَفُونَ (tuḥtafūna) (tuḥtafūna) |
يُحْتَفُونَ (yuḥtafūna) (yuḥtafūna) | |||
f | تُحْتَفِينَ (tuḥtafīna) (tuḥtafīna) |
تُحْتَفُ (tuḥtafu) (tuḥtafu) |
تُحْتَفَانِ (tuḥtafāni) (tuḥtafāni) |
تُحْتَفْنَ (tuḥtafna) (tuḥtafna) |
يُحْتَفْنَ (yuḥtafna) (yuḥtafna) | |||||||
konjunktiv المضارع المنصوب |
m | أُحْتَفَ (ʾuḥtafa) (ʾuḥtafa) |
تُحْتَفَ (tuḥtafa) (tuḥtafa) |
يُحْتَفَ (yuḥtafa) (yuḥtafa) |
تُحْتَفَا (tuḥtafā) (tuḥtafā) |
يُحْتَفَا (yuḥtafā) (yuḥtafā) |
نُحْتَفَ (nuḥtafa) (nuḥtafa) |
تُحْتَفُوا (tuḥtafū) (tuḥtafū) |
يُحْتَفُوا (yuḥtafū) (yuḥtafū) | |||
f | تُحْتَفِي (tuḥtafī) (tuḥtafī) |
تُحْتَفَ (tuḥtafa) (tuḥtafa) |
تُحْتَفَا (tuḥtafā) (tuḥtafā) |
تُحْتَفْنَ (tuḥtafna) (tuḥtafna) |
يُحْتَفْنَ (yuḥtafna) (yuḥtafna) | |||||||
jusiv المضارع المجزوم |
m | أُحْتَفْ (ʾuḥtaf) (ʾuḥtaf) |
تُحْتَفْ (tuḥtaf) (tuḥtaf) |
يُحْتَفْ (yuḥtaf) (yuḥtaf) |
تُحْتَفَا (tuḥtafā) (tuḥtafā) |
يُحْتَفَا (yuḥtafā) (yuḥtafā) |
نُحْتَفْ (nuḥtaf) (nuḥtaf) |
تُحْتَفُوا (tuḥtafū) (tuḥtafū) |
يُحْتَفُوا (yuḥtafū) (yuḥtafū) | |||
f | تُحْتَفِي (tuḥtafī) (tuḥtafī) |
تُحْتَفْ (tuḥtaf) (tuḥtaf) |
تُحْتَفَا (tuḥtafā) (tuḥtafā) |
تُحْتَفْنَ (tuḥtafna) (tuḥtafna) |
يُحْتَفْنَ (yuḥtafna) (yuḥtafna) |