دَفَعَ

Koren: د ف ع*

Plaćanje poreza.

Izgovor:

DIN: dafaʿa  

Audio:

(datoteka)

Značenja:

1. platiti
2. odgurnuti
3. odbiti
4. udaljiti

Primeri:

.اللِّصُ دَفَعَنِي وَإِنْضَرَبَ رَأْسِي

Lopov me je gurnuo i udario sam glavom.

.دَفَعْتُ كُلَّ مَشْروعاتَ القَوانينَ والآنَ سَوْفَ أَمُوتُ جوعاً

Platio sam sve račune i sad ću umreti od gladi.

Značenje	Imperfekat	Perfekat	Glagolska vrsta
platiti	يَدْفَعُ	دَفَعَ	1.
primorati da plati	يُدَفِّعُ	دَفَّعَ	2.
protiviti se	يُدَافِعُ	دَافَعَ	3.
/	/	/	4.
juriti	يَتَدَفَّعُ	تَدَفَّعَ	5.
jedan drugom isplatiti	يَتَدَافَعُ	تَدَافَعَ	6.
isplaćen	يَنْدَفِعُ	إِنْدَفَعَ	7.
/	/	/	8.
/	/	/	9.
moliti da otkloni	يَسْتَدْفِعُ	إِسْتَدْفَعَ	10.

Sinonimi:

• رَبِحَ - platiti, zaraditi
• صَرَفَ - platiti
• حَشَرَ - gurnuti
• غَرَزَ - gurnuti, nabiti

Suprotne reči:

• جَرَّ - povući
• سَحَبَ - vući
• جَذَبَ - privući, privlačiti

Izreke i poslovice:

.إِدْفَعْ العامِلَ قَبْلَ أَنْ يَجُفَّ عَرَقٌ عَلَى يَدَيْهِ

Isplati radnika pre no što mu se osuši znoj na rukama.

Asocijacije:

• نُقودٌ - novac
• مَصْرَفٌ - banka
• بَنْكٌ - banka

Izvedene reči:

• دِفاعٌ - odbrana, branilac
• دَفْعٌ - odbijanje, predaja, isplata
• مَدْفوعٌ - primalac

Srodni članci sa Vikipedije:

دَفَعَ

Prevodi

Engleski: [1] pay ☞en Italijanski: [1] pagare ☞it Nemački: [1] bezahlen ☞de Španski: [1] pagar ☞es Francuski: [1] payer ☞fr Finski: [1] maksaa ☞fi Grčki: [1] πληρώνω ☞el

Ruski: [1] платить ☞ru Portugalski: [1] pagar ☞pt Makedonski: [1] плаќа ☞mk Srpski: [1] платити ☞sr Mađarski: [1] fizet ☞hu Bugarski: [1] платя ☞bg Kineski: [1] 付 ☞zh

Konjugacija glagola دَفَعَ (dafaʿa) — Prva glagolska vrsta

glagolska imenica المصدر
particip aktivni اسم الفاعل						دَافِعٌ (dāfiʿun) (dāfiʿun)
particip pasivni اسم المفعول						مَدْفُوعٌ (madfūʿun) (madfūʿun)
aktiv الفعل المعلوم
		jednina المفرد				dvojina المثنى			množina الجمع
		1. lice المتكلم	2. lice المخاطب	3. lice الغائب		2. lice المخاطب	3. lice الغائب		1. lice المتكلم	2. lice المخاطب	3. lice الغائب
indikativ perfekta الماضي	m	دَفَعْتُ (dafaʿtu) (dafaʿtu)	دَفَعْتَ (dafaʿta) (dafaʿta)	دَفَعَ (dafaʿa)		دَفَعْتُمَا (dafaʿtumā) (dafaʿtumā)	دَفَعَا (dafaʿā) (dafaʿā)		دَفَعْنَا (dafaʿnā) (dafaʿnā)	دَفَعْتُمْ (dafaʿtum) (dafaʿtum)	دَفَعُوا (dafaʿū) (dafaʿū)
	f		دَفَعْتِ (dafaʿti) (dafaʿti)	دَفَعَتْ (dafaʿat) (dafaʿat)			دَفَعَتَا (dafaʿatā) (dafaʿatā)			دَفَعْتُنَّ (dafaʿtunna) (dafaʿtunna)	دَفَعْنَ (dafaʿna) (dafaʿna)
indikativ imperfekta المضارع	m	أَدْفَعُ (ʾadfaʿu) (ʾadfaʿu)	تَدْفَعُ (tadfaʿu) (tadfaʿu)	يَدْفَعُ (yadfaʿu) (yadfaʿu)		تَدْفَعَانِ (tadfaʿāni) (tadfaʿāni)	يَدْفَعَانِ (yadfaʿāni) (yadfaʿāni)		نَدْفَعُ (nadfaʿu) (nadfaʿu)	تَدْفَعُونَ (tadfaʿūna) (tadfaʿūna)	يَدْفَعُونَ (yadfaʿūna) (yadfaʿūna)
	f		تَدْفَعِينَ (tadfaʿīna) (tadfaʿīna)	تَدْفَعُ (tadfaʿu) (tadfaʿu)			تَدْفَعَانِ (tadfaʿāni) (tadfaʿāni)			تَدْفَعْنَ (tadfaʿna) (tadfaʿna)	يَدْفَعْنَ (yadfaʿna) (yadfaʿna)
konjunktiv المضارع المنصوب	m	أَدْفَعَ (ʾadfaʿa) (ʾadfaʿa)	تَدْفَعَ (tadfaʿa) (tadfaʿa)	يَدْفَعَ (yadfaʿa) (yadfaʿa)		تَدْفَعَا (tadfaʿā) (tadfaʿā)	يَدْفَعَا (yadfaʿā) (yadfaʿā)		نَدْفَعَ (nadfaʿa) (nadfaʿa)	تَدْفَعُوا (tadfaʿū) (tadfaʿū)	يَدْفَعُوا (yadfaʿū) (yadfaʿū)
	f		تَدْفَعِي (tadfaʿī) (tadfaʿī)	تَدْفَعَ (tadfaʿa) (tadfaʿa)			تَدْفَعَا (tadfaʿā) (tadfaʿā)			تَدْفَعْنَ (tadfaʿna) (tadfaʿna)	يَدْفَعْنَ (yadfaʿna) (yadfaʿna)
jusiv المضارع المجزوم	m	أَدْفَعْ (ʾadfaʿ) (ʾadfaʿ)	تَدْفَعْ (tadfaʿ) (tadfaʿ)	يَدْفَعْ (yadfaʿ) (yadfaʿ)		تَدْفَعَا (tadfaʿā) (tadfaʿā)	يَدْفَعَا (yadfaʿā) (yadfaʿā)		نَدْفَعْ (nadfaʿ) (nadfaʿ)	تَدْفَعُوا (tadfaʿū) (tadfaʿū)	يَدْفَعُوا (yadfaʿū) (yadfaʿū)
	f		تَدْفَعِي (tadfaʿī) (tadfaʿī)	تَدْفَعْ (tadfaʿ) (tadfaʿ)			تَدْفَعَا (tadfaʿā) (tadfaʿā)			تَدْفَعْنَ (tadfaʿna) (tadfaʿna)	يَدْفَعْنَ (yadfaʿna) (yadfaʿna)
imperativ الأمر	m		اِدْفَعْ (idfaʿ) (idfaʿ)			اِدْفَعَا (idfaʿā) (idfaʿā)				اِدْفَعُوا (idfaʿū) (idfaʿū)
	f		اِدْفَعِي (idfaʿī) (idfaʿī)							اِدْفَعْنَ (idfaʿna) (idfaʿna)
pasiv الفعل المجهول
		jednina المفرد				dvojina المثنى			množina الجمع
		1. lice المتكلم	2. lice المخاطب	3. lice الغائب		2. lice المخاطب	3. lice الغائب		1. lice المتكلم	2. lice المخاطب	3. lice الغائب
indikativ perfekta الماضي	m	دُفِعْتُ (dufiʿtu) (dufiʿtu)	دُفِعْتَ (dufiʿta) (dufiʿta)	دُفِعَ (dufiʿa)		دُفِعْتُمَا (dufiʿtumā) (dufiʿtumā)	دُفِعَا (dufiʿā) (dufiʿā)		دُفِعْنَا (dufiʿnā) (dufiʿnā)	دُفِعْتُمْ (dufiʿtum) (dufiʿtum)	دُفِعُوا (dufiʿū) (dufiʿū)
	f		دُفِعْتِ (dufiʿti) (dufiʿti)	دُفِعَتْ (dufiʿat) (dufiʿat)			دُفِعَتَا (dufiʿatā) (dufiʿatā)			دُفِعْتُنَّ (dufiʿtunna) (dufiʿtunna)	دُفِعْنَ (dufiʿna) (dufiʿna)
indikativ imperfekta المضارع	m	أُدْفَعُ (ʾudfaʿu) (ʾudfaʿu)	تُدْفَعُ (tudfaʿu) (tudfaʿu)	يُدْفَعُ (yudfaʿu) (yudfaʿu)		تُدْفَعَانِ (tudfaʿāni) (tudfaʿāni)	يُدْفَعَانِ (yudfaʿāni) (yudfaʿāni)		نُدْفَعُ (nudfaʿu) (nudfaʿu)	تُدْفَعُونَ (tudfaʿūna) (tudfaʿūna)	يُدْفَعُونَ (yudfaʿūna) (yudfaʿūna)
	f		تُدْفَعِينَ (tudfaʿīna) (tudfaʿīna)	تُدْفَعُ (tudfaʿu) (tudfaʿu)			تُدْفَعَانِ (tudfaʿāni) (tudfaʿāni)			تُدْفَعْنَ (tudfaʿna) (tudfaʿna)	يُدْفَعْنَ (yudfaʿna) (yudfaʿna)
konjunktiv المضارع المنصوب	m	أُدْفَعَ (ʾudfaʿa) (ʾudfaʿa)	تُدْفَعَ (tudfaʿa) (tudfaʿa)	يُدْفَعَ (yudfaʿa) (yudfaʿa)		تُدْفَعَا (tudfaʿā) (tudfaʿā)	يُدْفَعَا (yudfaʿā) (yudfaʿā)		نُدْفَعَ (nudfaʿa) (nudfaʿa)	تُدْفَعُوا (tudfaʿū) (tudfaʿū)	يُدْفَعُوا (yudfaʿū) (yudfaʿū)
	f		تُدْفَعِي (tudfaʿī) (tudfaʿī)	تُدْفَعَ (tudfaʿa) (tudfaʿa)			تُدْفَعَا (tudfaʿā) (tudfaʿā)			تُدْفَعْنَ (tudfaʿna) (tudfaʿna)	يُدْفَعْنَ (yudfaʿna) (yudfaʿna)
jusiv المضارع المجزوم	m	أُدْفَعْ (ʾudfaʿ) (ʾudfaʿ)	تُدْفَعْ (tudfaʿ) (tudfaʿ)	يُدْفَعْ (yudfaʿ) (yudfaʿ)		تُدْفَعَا (tudfaʿā) (tudfaʿā)	يُدْفَعَا (yudfaʿā) (yudfaʿā)		نُدْفَعْ (nudfaʿ) (nudfaʿ)	تُدْفَعُوا (tudfaʿū) (tudfaʿū)	يُدْفَعُوا (yudfaʿū) (yudfaʿū)
	f		تُدْفَعِي (tudfaʿī) (tudfaʿī)	تُدْفَعْ (tudfaʿ) (tudfaʿ)			تُدْفَعَا (tudfaʿā) (tudfaʿā)			تُدْفَعْنَ (tudfaʿna) (tudfaʿna)	يُدْفَعْنَ (yudfaʿna) (yudfaʿna)